Southbound
12 Oktober 2015 | Nieuw Zeeland, Oban
Nadat de adrenaline rush van de skydive een beetje was afgezwakt, of eigenlijk niet, het besef kwam pas een dag later, reden we dinsdagochtend richting Wanaka. Nipper (Jack) was onze nieuwe driver, met zijn slechts 22 lentes, de jongste van allemaal. Nadat we langs het weiland reden waar we de dag ervoor op onze bips geland waren, maakten we een stop bij Lake Matheson. Een prachtig mirror lake met Mt Cook op de achtergrond. De volgende stop was Ship creek, hier zagen we vlak langs de kust ook nog een groepje dolfijnen zwemmen!! Voordat we in Wanaka arriveerde werden we getrakteerd op de "waterfall of the day" en namen Jack en twee andere busgenoten een verfrissende duik in de blue pools. 'S avonds haalden we Indiaas en aten we aan Lake Wanaka, na wat potjes "rugby" ging de zon onder achter de bergen. Woensdag ging ik met Joaline mee naar het schattige airport van Wanaka, waar zij in een Tiger Moth vloog die tijdens de tweede wereldoorlog gebruikt is. Hierna maakten we een wandeling naar de top van Mount Iron, waar we beloond werden met een prachtig uitzicht over de stad en haar meer. We struinden verder wat door de straten van Wanaka en boekten onze overnight cruise voor Doubtful sound. De weersvoorspellingen voor de volgende dag waren niet al te best dus besloten we rustig aan te doen. Het weer leek echter mee te vallen, op aanraden van Barbara liepen we richting de Rippon winery. Wat een prachtig familie bedrijf! En gratis wine tasting :) Het weer op de terugweg viel toch een beetje tegen.. We verwenden onszelf met een cocktail bij Gin and Rasberries en besloten s avonds naar de film Sicario te gaan in de Paradiso cinema, met in de pauze heerlijke warme cookies. Vrijdag vertrokken we met Pringles vanuit Wanaka naar Queenstown. We reden langs A.J. Hacket's first commercial bungy en een schattig groente en fruit stalletje. Eenmaal in Queenstown struinden we wat winkeltjes af en was Dominos onze beste vriend (5 dollar, nog geen 3 euro voor een pizza). Toen we richting het hostel liepen, kwamen we Jack tegen, die ons meenam op zijn persoonlijke kroegentocht. Er gingen nogal wat wilde verhalen rond over het nachtleven in Queenstown, maar elk cafeetje wat we binnenliepen was nagenoeg leeg.. En dat voor een vrijdagavond. De volgende dag hadden we een chille ochtend met een wandelingetje langs Lake Wakatipu. Na de lunch, we wilden eigenlijk een beroemde Fergburger halen, maar de rij was te lang, werden we opgehaald voor een tochtje te paard in Glenorchy. We reden door een winderige vallei met de Misty Mountains uit Lord Of The Rings op de achtergrond. Wat een prachtige uitzichten! Het was een uur terugrijden vanuit Glenorchy dus we kwamen redelijk laat pas terug in Queenstown. In het hostel kwamen we John tegen, een van de oudste passagiers op de Stray bus tot nu toe, hij vertelde ons dat de weg naar Milford sound gesloten zou zijn. Dit was behoorlijk slecht nieuws aangezien we de volgende dag de bus richting Gunn's Camp zouden nemen. Helaas was Maverick nergens meer te bekennen dus was het afwachten waar de bus ons de volgende ochtend mee naar toe zou nemen.
Zondagochtend om half 7 werd inderdaad door Maverick bevestigd dat de Milford road gesloten was vanwege bomen en rotsblokken die de weg blokkeerden. Hierdoor gingen wij het deepsouth rondje andersom doen. Wat betekende dat we vandaag op weg gingen naar Invercargill and Bluff. Dit was niet de lange rit waar we ons op voorbereid hadden, dus aan Maverick de zware taak om ons tot een uurtje of 4 bezig te houden. Vanaf Bluff wharf zou om 16.30 de ferry naar Stewart Island vetrekken. Na een boodschappen stop, de motor uit de film The world's fastest indian (mij niet bekend), museum met levende tuatara's, stirling point en heel veel wind bovenaan de heuvel die uitkeek over Bluff, was het tijd om heel de groep behalve Maverick, Joaline en mij bij de ferry achter te laten. Ik zou met de volgende bus (die wel weer de normale route nam) meegaan naar Stewart Island. Omdat het nog niet zeker was of de ferry überhaupt wel zou vertrekken vanwege de wind, bleven we in de buurt en dronken we een kopje thee bij vrienden van Maverick. Na een lange dag en de bevestiging dat de ferry vertrokken was, kwamen we eindelijk aan in ons hostel in Invercargill. Na een wasje en wat gepuzzel s avonds of we met deze omgekeerde route nog wel op de juiste data op de juiste plek aankwamen, waren we blij dat we in bed lagen. De volgende dag stond er een private roadtrip naar de Catlins op het programma. Helaas hebben we geen yellow pinguïns of sea lions gezien, wel mijn favoriete "waterfall of the day" tot nu toe. We sloten onze roadtrip af bij Waipapa Point Lighthouse en vervolgden onze weg terug naar Bluff om de rest van de groep op te halen. Zij hadden een horror tocht gehad, dus ik was stiekem wel blij dat ik niet op deze ferry zat. Na deze pick-up was het nog een lange busrit naar Gunn's camp, jeej de Milford road was weer open! We kwamen rond 21.30 aan, gelukkig hadden wij in Bluff al een stuk haai naar binnen gewerkt bij de plaatselijke fish&chips shop, want om 22 uur ging de generator uit. Oftewel bedtijd! Dinsdagochtend deden we de Milfordsound Scenic Cruise, met heel wat watervallen vanwege de regen van afgelopen dagen en indrukwekkende fjorden. Na de cruise reden we richting Te Anau waar Joaline en ik zouden off hoppen voor de glowworm caves en onze overnight cruise. We stopten tijdens de rit bij The Chasm, een mirrorlake en Monkey creek waar we onze waterflessen vulden. 30 km voordat we Te Anau bereikten ontstond er een kleine file op de Milford road, je raadt het al.. Een omgewaaide boom blokkeerde de weg. We hadden nog zo'n 1,5 uur om Te Anau te bereiken voordat onze glowworm tour zou vertrekken. Gelukkig werd de boom redelijk snel in stukken gezaagd, zodat het verkeer erlangs kon. Eenmaal het Real Journeys kantoor bereikt, kregen we te horen dat de tour gecanceld was vanwege het weer. Eigenlijk konden we wel een rustig avondje gebruiken, na de twee onverwacht lange busdagen. De volgende dag was het dan eindelijk zover, onze overnight cruise op de Doubtful sound. Het was een regenachtige dag met aardig wat wind, maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal uitgevaren zagen we honderden watervallen, zelfs het personeel kwam af en toe naar buiten om een foto te maken. De koffie, thee en muffins stonden klaar als het buiten even te koud, nat of winderig werd dus we hadden niks te klagen. Na onze late afternoon soep, was het de vraag of we zelf het water op mochten in de kayaks. Gelukkig kon de kapitein een plekje vinden waar het water kalm genoeg was en sprongen we in de kayaks. Dit was echt fantastisch! Watervallen, rainforest, fjorden en de boot op een gepast afstandje. Ik hoop dat jullie het je een beetje kunnen voorstellen met behulp van het geweldige filmpje dat Joa weer gemaakt heeft. Na de kayaktocht begonnen de buikjes te knorren en stond er een heerlijk dinerbuffet voor ons klaar, met de waarschuwing wat ruimte over te laten voor het dessert. Na onze buikjes meer dan rond te hebben gegeten, gaf de nature guide nog een presentatie met indrukwekkende foto's uit zijn privé collectie. De boot stond inmiddels vast en er werd ons verteld dat we geen wekker hoefde te zetten aangezien we toch wel gewekt zouden worden door het inhalen van het anker rond 6.15. Daar was niks aan gelogen, om half 7 stond iedereen alweer buiten naar het prachtige uitzicht te staren. De lucht was open getrokken en het was behoorlijk frisjes. Na het overheerlijke ontbijt voer de kapitein ons naar silent cove, waar een kwartier lang alle motoren en generatoren werden stil gezet om echt alleen het geluid van vogels en watervalletjes te kunnen horen. Hierna voeren we langzaamaan terug, tijdens de terugweg zagen we in de verte nog een pinguïn en werd de soeppan gevuld met gezuiverd regenwater voor de volgende groep. Voldaan kwamen we via Lake Manapouri weer terug in Te Anau, waar we een middagje foto's en filmpjes bekeken hebben. S avonds gingen we uiteten bij La Dolce Vita, omdat Joaline en ik de volgende dag afscheid moesten gaan nemen. Ik stapte vrijdag namelijk op de ferry naar Stewart Island en helaas had Joaline daar geen tijd voor. Gelukkig was de wind een beetje gaan liggen en was het geen helse tocht, hoewel lekker toch anders is.. Eenmaal gesettled in Stewart Island Backpackers kwamen er salades op tafel en kon iedereen z'n eigen stukje vlees BBQen. Ik had een stukje lamsrug, die bijna net zo lekker was als die van pa ;) De afgelopen twee dagen heb ik de Rakiura track gelopen, een van de 9 great walks in NZ. Ik begon zaterdag met twee stray-genoten, we liepen vanaf Halfmoonbay (Oban) naar de Port William hut voor onze overnachting, met zo'n 15km was dit geen hele zware dag ondanks een behoorlijke wind. We sliepen met z'n vieren in deze hut, de voormalig politie man van het eiland vergezelde ons. Hij vertelde s avonds nog wat minder mooie verhalen over toeristen die wandelingen maakten en dat hij de dag ervoor een toerist uit het YHA Hostel in Te Anau (waar ik ook verbleef) had gearresteerd die een backpack had gestolen. De volgende ochtend ging ik alleen verder, omdat ik had besloten de track in twee dagen ipv drie te lopen vanwege de voorspelde regen op maandag en omdat ik na twee dagen lopen heel graag wil douchen ;) Het Nieuw Zeelandse weer bewees maar weer eens hoe veranderlijk het is, windstoten, showers en behoorlijk wat miezer heb ik op m'n dak gekregen. Ik was enorm blij toen ik de bewoonde wereld weer bereikte na 26km, oke het enige bewoonde stukje van Stewart Island vrolijkte me ook op. Na mijn modderige schoenen geprobeerd te hebben schoon te maken (kansloos!), kleren uitgehangen te hebben en een heerlijke lange, warme douche, kookte ik m'n avondeten. Ik kreeg nog een extra vegetarische burger van Vicki (de host van het hostel), die er prima inging en ik ging lekker naar bed in mn privé kamer! Vandaag is het prima weer zoals je begrijpt, ik heb nog geen druppel regen gevoeld/gezien, ik zag dus ook een klein lachje op Ben en Ilse hun gezicht verschijnen toen zij vanmiddag droog en wel aankwamen in het hostel en mijn kleren nog steeds buiten zagen hangen.
Morgen neem ik de ferry weer terug naar het vaste land om via Queenstown naar het noorden te reizen.
Xxx
En natuurlijk de filmpjes:
Paardrijden Glenorchy:
https://www.youtube.com/channel/UC6N0i2o9Q6e7LzWKgS0NbRA/videos
Doubtful Sound Overnight Cruise
https://youtu.be/pdJ2nhRCd_M
Kayaking Doubtful Sound
https://youtu.be/e3lG9HqALvY
Zondagochtend om half 7 werd inderdaad door Maverick bevestigd dat de Milford road gesloten was vanwege bomen en rotsblokken die de weg blokkeerden. Hierdoor gingen wij het deepsouth rondje andersom doen. Wat betekende dat we vandaag op weg gingen naar Invercargill and Bluff. Dit was niet de lange rit waar we ons op voorbereid hadden, dus aan Maverick de zware taak om ons tot een uurtje of 4 bezig te houden. Vanaf Bluff wharf zou om 16.30 de ferry naar Stewart Island vetrekken. Na een boodschappen stop, de motor uit de film The world's fastest indian (mij niet bekend), museum met levende tuatara's, stirling point en heel veel wind bovenaan de heuvel die uitkeek over Bluff, was het tijd om heel de groep behalve Maverick, Joaline en mij bij de ferry achter te laten. Ik zou met de volgende bus (die wel weer de normale route nam) meegaan naar Stewart Island. Omdat het nog niet zeker was of de ferry überhaupt wel zou vertrekken vanwege de wind, bleven we in de buurt en dronken we een kopje thee bij vrienden van Maverick. Na een lange dag en de bevestiging dat de ferry vertrokken was, kwamen we eindelijk aan in ons hostel in Invercargill. Na een wasje en wat gepuzzel s avonds of we met deze omgekeerde route nog wel op de juiste data op de juiste plek aankwamen, waren we blij dat we in bed lagen. De volgende dag stond er een private roadtrip naar de Catlins op het programma. Helaas hebben we geen yellow pinguïns of sea lions gezien, wel mijn favoriete "waterfall of the day" tot nu toe. We sloten onze roadtrip af bij Waipapa Point Lighthouse en vervolgden onze weg terug naar Bluff om de rest van de groep op te halen. Zij hadden een horror tocht gehad, dus ik was stiekem wel blij dat ik niet op deze ferry zat. Na deze pick-up was het nog een lange busrit naar Gunn's camp, jeej de Milford road was weer open! We kwamen rond 21.30 aan, gelukkig hadden wij in Bluff al een stuk haai naar binnen gewerkt bij de plaatselijke fish&chips shop, want om 22 uur ging de generator uit. Oftewel bedtijd! Dinsdagochtend deden we de Milfordsound Scenic Cruise, met heel wat watervallen vanwege de regen van afgelopen dagen en indrukwekkende fjorden. Na de cruise reden we richting Te Anau waar Joaline en ik zouden off hoppen voor de glowworm caves en onze overnight cruise. We stopten tijdens de rit bij The Chasm, een mirrorlake en Monkey creek waar we onze waterflessen vulden. 30 km voordat we Te Anau bereikten ontstond er een kleine file op de Milford road, je raadt het al.. Een omgewaaide boom blokkeerde de weg. We hadden nog zo'n 1,5 uur om Te Anau te bereiken voordat onze glowworm tour zou vertrekken. Gelukkig werd de boom redelijk snel in stukken gezaagd, zodat het verkeer erlangs kon. Eenmaal het Real Journeys kantoor bereikt, kregen we te horen dat de tour gecanceld was vanwege het weer. Eigenlijk konden we wel een rustig avondje gebruiken, na de twee onverwacht lange busdagen. De volgende dag was het dan eindelijk zover, onze overnight cruise op de Doubtful sound. Het was een regenachtige dag met aardig wat wind, maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal uitgevaren zagen we honderden watervallen, zelfs het personeel kwam af en toe naar buiten om een foto te maken. De koffie, thee en muffins stonden klaar als het buiten even te koud, nat of winderig werd dus we hadden niks te klagen. Na onze late afternoon soep, was het de vraag of we zelf het water op mochten in de kayaks. Gelukkig kon de kapitein een plekje vinden waar het water kalm genoeg was en sprongen we in de kayaks. Dit was echt fantastisch! Watervallen, rainforest, fjorden en de boot op een gepast afstandje. Ik hoop dat jullie het je een beetje kunnen voorstellen met behulp van het geweldige filmpje dat Joa weer gemaakt heeft. Na de kayaktocht begonnen de buikjes te knorren en stond er een heerlijk dinerbuffet voor ons klaar, met de waarschuwing wat ruimte over te laten voor het dessert. Na onze buikjes meer dan rond te hebben gegeten, gaf de nature guide nog een presentatie met indrukwekkende foto's uit zijn privé collectie. De boot stond inmiddels vast en er werd ons verteld dat we geen wekker hoefde te zetten aangezien we toch wel gewekt zouden worden door het inhalen van het anker rond 6.15. Daar was niks aan gelogen, om half 7 stond iedereen alweer buiten naar het prachtige uitzicht te staren. De lucht was open getrokken en het was behoorlijk frisjes. Na het overheerlijke ontbijt voer de kapitein ons naar silent cove, waar een kwartier lang alle motoren en generatoren werden stil gezet om echt alleen het geluid van vogels en watervalletjes te kunnen horen. Hierna voeren we langzaamaan terug, tijdens de terugweg zagen we in de verte nog een pinguïn en werd de soeppan gevuld met gezuiverd regenwater voor de volgende groep. Voldaan kwamen we via Lake Manapouri weer terug in Te Anau, waar we een middagje foto's en filmpjes bekeken hebben. S avonds gingen we uiteten bij La Dolce Vita, omdat Joaline en ik de volgende dag afscheid moesten gaan nemen. Ik stapte vrijdag namelijk op de ferry naar Stewart Island en helaas had Joaline daar geen tijd voor. Gelukkig was de wind een beetje gaan liggen en was het geen helse tocht, hoewel lekker toch anders is.. Eenmaal gesettled in Stewart Island Backpackers kwamen er salades op tafel en kon iedereen z'n eigen stukje vlees BBQen. Ik had een stukje lamsrug, die bijna net zo lekker was als die van pa ;) De afgelopen twee dagen heb ik de Rakiura track gelopen, een van de 9 great walks in NZ. Ik begon zaterdag met twee stray-genoten, we liepen vanaf Halfmoonbay (Oban) naar de Port William hut voor onze overnachting, met zo'n 15km was dit geen hele zware dag ondanks een behoorlijke wind. We sliepen met z'n vieren in deze hut, de voormalig politie man van het eiland vergezelde ons. Hij vertelde s avonds nog wat minder mooie verhalen over toeristen die wandelingen maakten en dat hij de dag ervoor een toerist uit het YHA Hostel in Te Anau (waar ik ook verbleef) had gearresteerd die een backpack had gestolen. De volgende ochtend ging ik alleen verder, omdat ik had besloten de track in twee dagen ipv drie te lopen vanwege de voorspelde regen op maandag en omdat ik na twee dagen lopen heel graag wil douchen ;) Het Nieuw Zeelandse weer bewees maar weer eens hoe veranderlijk het is, windstoten, showers en behoorlijk wat miezer heb ik op m'n dak gekregen. Ik was enorm blij toen ik de bewoonde wereld weer bereikte na 26km, oke het enige bewoonde stukje van Stewart Island vrolijkte me ook op. Na mijn modderige schoenen geprobeerd te hebben schoon te maken (kansloos!), kleren uitgehangen te hebben en een heerlijke lange, warme douche, kookte ik m'n avondeten. Ik kreeg nog een extra vegetarische burger van Vicki (de host van het hostel), die er prima inging en ik ging lekker naar bed in mn privé kamer! Vandaag is het prima weer zoals je begrijpt, ik heb nog geen druppel regen gevoeld/gezien, ik zag dus ook een klein lachje op Ben en Ilse hun gezicht verschijnen toen zij vanmiddag droog en wel aankwamen in het hostel en mijn kleren nog steeds buiten zagen hangen.
Morgen neem ik de ferry weer terug naar het vaste land om via Queenstown naar het noorden te reizen.
Xxx
En natuurlijk de filmpjes:
Paardrijden Glenorchy:
https://www.youtube.com/channel/UC6N0i2o9Q6e7LzWKgS0NbRA/videos
Doubtful Sound Overnight Cruise
https://youtu.be/pdJ2nhRCd_M
Kayaking Doubtful Sound
https://youtu.be/e3lG9HqALvY
-
12 Oktober 2015 - 08:40
Marja :
Hoi liefie ,
Ik ben blij dat je weer heelhuids terug in het hostel van stewart island bent gekomen. Wel stoer om een wandeling van 2 dagen in 1 dag te doen. Die schoenen overleven de modder wel. En anders ...
Kus mam
-
12 Oktober 2015 - 10:00
Mathijszandee :
Wow Laura! Great Adventures. Echt mooi om te lezen dat je het zo naar je zin hebt! Mocht je de kans krijgen zou je moeten kijken of je kan raften bij River Valley op het Noordereiland....dat is echt amazing. Blijf lekker genieten van het mooiste land ter wereld. Xx Mathijs en Marijn -
12 Oktober 2015 - 10:14
:
Thanks voor alle leuke reacties M&M en ma natuurlijk ook! ;)
Alle drivers hebben het over raften in Rangitata, een van de volgende stops maar dat bewaar ik dan voor het Noordereiland! Ik blijf me verbazen over alles wat hier te zien en te doen is, op recht het mooiste land ter wereld. X Laura -
12 Oktober 2015 - 10:47
Rob:
hoi Laura, ben diep geroerd door het feit dat je mijn lamsvlees nog lekkerder vind dan de N-Z.heel veel dank daarvoor ;)
Wat een fantastische avonturen maak je mee, ben trots op je.
Als je straks terugkomt verwacht ik min of meer een soort vrouwelijke RAMBO haha.
Heel veel plezier en doe voorzichtig.
Kus pa.
P.S. je komt toch nog wel terug ?
-
12 Oktober 2015 - 12:57
Oma En JAn:
Lieve Laura,
We hebben genoten van het reisverslag tot nu toe en van de prachtige You Tube filmpjes. Wejhopen er nog meet van te zien.
Kijk uit en je weet het wel
Oma en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley